İnsanlık var olduğundan beri hep çizer, hep çizdi. Ateşi çizdi, aşkı çizdi, umudu çizdi, mutluluğu çizdi… Bunu önce mağara duvarlarında yaptılar, ardından parşömenlerde yaptılar, daha sonrasında ise tuvallerde yaptılar.

Bir renge aşık olundu önce… Sonrasında ise ışığın yansıması, ruhun yansımasına dönüştü görsel sanatlar sayesinde.

Gök kuşağının 8. belki de 10. rengini, siyahın daha siyahını, mavinin bambaşka bir tonunu bulmak… Bunu resim ile yapmak, bir tuvale hafif hafif fırçayı dokundurmak heyecan verici bir duygu.

Dünya alacakaranlığa uyanırken, sizin bulduğunuz, gök kuşağının 10. rengine aniden boyanıyor… Düşünsene, ne muazzam bir duygu…

Kelimelerle ifade etmek yerine öfkeni, kızgınlığını, aşkını, mutluluğunu, umudunu hatta daha ötesini, çizerek ve boyayarak ifade ediyorsun. Ve o an sanki bir mağara çatlağından süzülen bir ışık, yıllardır karanlıkta yaşayanlara bir soluk oksijen gibi geliyor…